Życie mistyczne

Czy istotę mistyki stanowią stany duszy zgoła cudowne, dostające się w udziale duszom wybranym i szczególnie powołanym?

Czy też przeciwnie – stany mistyczne nie są niczym cudownym, Jedynie pełnym rozkwitem łaski w duszy wiernie z nią współpracującej, a tym samem czymś normalnym i dostępnym dla każdego żyjącego w stanie łaski?

Oto przedmiot sporu dzielącego na dwa przeciwne obozy teologów i autorów zajmujących się tym problemem.

Dom Louismet wyznaje i broni drugiego poglądu. Życie mistyczne nie jest dlań niczym innym jak serdecznym, zażyłym i poufałym, trwałym i świadomym zjednoczeniem z Bogiem. W szeregu swych prac takim właśnie je opisuje, a przez to zagrzewa swych czytelników do tęsknoty za nim i do dążenia doń. Tom niniejszy, najogólniej porusza ten temat i wprowadza w świat zagadnień [...], wiodąc do ostatecznych konkluzji i do syntezy.
(fragment wstępu)

Dom Savinien Louismet OSB, 1858–1926, urodził się w Sens we Francji. Wychowany w pobożnej katolickiej rodzinie, uczęszczał do szkoły chóralnej w Sens i do Petit Séminaire w Auxerre. Wybrał życie mnicha benedyktyńskiego w opactwie La Pierrequi-Vire, składając profesję w 1877 r. w wieku 19 lat. Został wyświęcony na kapłana w 1882 r., a następnie wysłany na misję na Terytorium Indiańskim (obecnie stan Oklahoma). Służył tam przez 13 lat, ale z powodów zdrowotnych wrócił do Europy. W 1902 roku został tymczasowym przełożonym opactwa Buckfast, gdzie pozostał do końca życia, podejmując jednocześnie owocną posługę misyjną i rekolekcyjną oraz pracę pisarską. Odszedł do domu Ojca 19 stycznia 1926 roku.