Nota o książce
Mówi się, że wiek XXI należy do czasów, w których bardzo wyraźnie zauważa się kryzys spotkania, a co za tym idzie, kryzys rozmowy, dialogu. W niezwykłym tempie rozwoju technicznego zapomniano o takich osobach z przełomu XIX i XX wieku jak Martin Buber, Emmanuel Levinas czy Gabriel Marcel. Ci przedstawiciele tzw. filozofii dialogu zwracali uwagę, że człowiek jest przede wszystkim istotą skierowaną ku drugiemu, jest istotą dialogiczną – powinien słuchać i mówić do drugiego. Tylko ten, kto otwiera się na drugiego w dialogu, czyli w mówieniu i słuchaniu, może się prawidłowo rozwijać.
Książka (…) autorstwa prof. Eugeniusza Sakowicza – jest przypomnieniem tej istotnej prawdy: rozwijamy się, gdy potrafimy wejść w dialog. Prof. Sakowicz przez wiele lat dialogował na różne, ale zawsze ważne tematy z osobistościami życia Kościoła, kultury i społeczności akademickiej. To były autentyczne dialogi – to znaczy, że Autor nie bał się zadawać także „niewygodnych” dla rozmówcy pytań. Z tych rozmów można było się dowiedzieć o wielu wydarzeniach i poglądach, przeanalizować je i wyciągnąć własne wnioski; a chodziło o wydarzenia i poglądy dotyczące istotnych problemów współczesnego Kościoła i cywilizacji.
Piotr Koźlak CSsR