Pieśń duchowa

Pieśń duchowa św. Jana od Krzyża to jedno z najcenniejszych dzieł literatury światowej, ukazujące w oryginalnej formie doświadczenie mistyczne, które ze swej istoty jest niewyrażalne. Pierwsze strofy o miłości prowadzącej człowieka do zjednoczenia z Bogiem karmelitański autor ułożył w skrajnie trudnych warunkach, gdy przebywał uwięziony w toledańskiej celi. Rozwijał i komentował poemat na prośbę wielu osób przez prawie dziesięć lat (1578–1586). W ten sposób utwór stał się syntezą myśli Świętego, ukazując całościowy obraz rozwoju duchowego.