Pedagogiczne przesłanie Kardynała Stefana Wyszyńskiego polskiego błogosławionego

Nauczanie prymasowskie odnosząc się krytycznie do redukcjonistycznych teorii wychowania jednostki i wnosząc kategorię osoby, w której połączył on element metafizyczny z filozofią wychowania, w znaczącym stopniu miało inspirujący wpływ na toczące się dyskusje odnośnie tego, co składa się na treść wychowania dzieci i młodzieży, a także na ich wybory i postawy. Nauczaniu temu, jak się wydaje, przyświecał praktyczny i bardzo konkretny cel. Było nim kreślenie wizji wychowawczej, dydaktycznej i kulturalnej dla dzieci i młodzieży, tak aby w poczuciu swobody i odpowiedzialności mogły one budować swe własne życie, a także swą osobistą, społeczną, zawodową i powołaniową tożsamość.

Wizja ta uwzględniała analizę sytuacji przeżywanej przez dzieci i młodzież, wybór celów, dobór odpowiednich treści, metod i środków, jak również potrzebę jednolitej i normatywnej płaszczyzny odniesienia. Niewątpliwie sprzyjało to popularyzacji pewnych idei i budowaniu jednolitego sposobu myślenia o wychowaniu, wartościach, celach i normach. Chroniło też przed popadaniem w anomię i pomagało tworzyć wspólną płaszczyznę myślenia i działania, budząc indywidualne poczucie odpowiedzialności za wychowanie dobrych chrześcijan i obywateli.