Lekarz w modelu holistycznym medycyny

Próba zastosowania fenomenologii Maxa Schelera do rozwiązywania trudności modelu

Fenomenologia Schelera może być zarówno wyzwaniem, jak i treningiem zmierzającym do trudnej sztuki zintegrowania przez lekarza dwóch przeciwnych zdolności poznawczych. Z jednej strony, w zawodzie lekarza istnieje konieczność panowania nad sytuacją (prowadzonym przypadkiem), co wiąże się z precyzyjnym działaniem i wytężeniem intelektualnych możliwości. Z drugiej strony, egzystencjalny wymiar leczenia, ale i tajemnica końca życia domagają się gotowości odparcia bezwzględnej dominacji rozumu i nabycia kwalifikacji pozwalających na odnalezienie się w sytuacjach skomplikowanych aksjologicznie. Każda sytuacja spotkania (jest nią również spotkanie lekarz – pacjent) pociąga za sobą odniesienie do wartości. Rozmowa o chorobie – mimo że ograniczona przez kontekst instytucjonalny i procedury diagnostyczno- terapeutyczne – w istocie nie jest wyłącznie dyskursem o charakterze medycznym, lecz otwiera pytanie o sens napięcia między procesem życia a procesem umierania – a co za tym idzie, wymaga zobaczenia chorego w optyce szerszej, niż dyktuje paradygmat naukowy. To jedno z podstawowych wyzwań stojących przed lekarzami otwartymi na ideał podejścia holistycznego – podejścia skupionego nie tylko na likwidacji patologii, ale także na pozytywnym ujęciu ludzkiego zdrowia – na wyzwalaniu osobowego potencjału.