Kult jako objawienie

W roku 2007 dokumentem Summorum Pontificum papież Benedykt XVI przywrócił w całym Kościele możliwość celebrowania Mszy w formie „przedsoborowej". Decyzja papieża sprawiła, że pytanie o kształt i znaczenie liturgii znalazło się nagle w centrum teologicznej dyskusji nie tylko wśród katolików, ale również reprezentantów innych tradycji chrześcijańskich. Opublikowane w 2008 roku przez Laurence'a P. Hemminga prowokacyjne studium Mszy i innych rytów Kościoła katolickiego, tak przed jak i po II Soborze Watykańskim, jest ważnym głosem w tej właśnie debacie.

Hemming uważa, że reformy liturgiczne XX wieku charakteryzowały się nadmiernym racjonalizmem, któremu przeciwstawia on ideę ugruntowania życia liturgicznego w tym, jak Bóg sam się objawia. Prezentując cenne argumenty biblijne, teologiczne i filozoficzne, autor przekonuje, że to właśnie poprzez poprawne oddawanie Bogu chwały ludzkość ma szansę powrócić z wygnania do miejsca, w którym Bóg będzie prawdziwie znany. Książka ta nie oferuje konkretnych, praktycznych rozwiązań kryzysu liturgicznego, nie zawiera też żadnego planu zmian na przyszłość. Jest to natomiast traktat filozoficzno-teologicżny, zmuszający do głębokiego przemyślenia pytania: czym jest naprawdę liturgia Kościoła i czy przypadkiem w nasze jej rozumienie i przeżywanie nie wkradły się błędy, które nie pozwalają najn tej prawdy dostrzec i przyjąć?

Laurence Paul Hemming jest stałym diakonem w Kościele katolickim, profesorem na Lancaster University w Anglii. Studiował w Oksfordzie i Cambridge. W swojej pracy skupia się m.in. na Nietzschem, Heideggerze i postmodernizmie, bada również relacje między filozofią a teologią.