Konflikty i granice czyli jak wzrastać przez trudności

Aby można było doświadczyć skutków wiary w konkretnej sytuacji konfliktowej, trzeba ją przeżyć w pierwszej osobie, tzn. w postawie nie tyle obserwatora, co uczestnika.

Warunek ten, poniekąd oczywisty, jest nierzadko trudny do spełnienia. Człowiek może unikać pewnych sytuacji, czy wręcz podświadomie bać się przeżywania konfliktu z powodu ran z przeszłości bądź fantazji na temat przyszłości. Nierozłącznym warunkiem doświadczenia wiary jest spotkanie z Bogiem, stąd kolokwium ducha.

Kolokwium ducha to propozycja nowego odczytania powszechnie znanej praktyki rachunku sumienia. Rachunek sumienia winien uwrażliwiać osobę na działanie Boga w jej życiu i pomagać w dostrzeganiu i usuwaniu przeszkód na drodze wiary. W obecnym ujęciu podstawą dla tej formy modlitwy jest spontaniczna refleksja, w której treści odbijają się zwykle większe poruszenia lub zaangażowanie emocjonalne, psychofizyczne lub intelektualne.

W ramach sesji proponuje się spojrzenie metodyczne na praktykę spotkań z Bogiem przez pryzmat rachunku sumienia. W XVI wieku św. Ignacy Loyola przedstawił metodę, której istotą jest rozeznawanie poruszeń duchowych.. Po Soborze Watykańskim II podjęte zostały próby odczytania na nowo tej praktyki, której celowość leży w rozeznawaniu poruszeń duchowych.

Na konferencjach podjęte zostaną następujące tematy: koncepcja człowieka według ĆD, uwarunkowania decyzji podmiotowej tzw. nieuporządkowane przywiązania, twórcze przeżywanie sytuacji konfliktowych, kolokwium ducha, czyli rzecz o ignacjańskim sposobie egzaminowania sumienia.