Duchowość i cielesność

Ciało nigdy nie jest piękniejsze niż wtedy, gdy staje się „naczyniem” miłości, gdy służy i daje siebie do końca – jak Jezus, najpiękniejszy z synów ludzkich, który wydał swoje ciało w ofierze za nas. 

Niniejszy zeszyt mówi o tym jak cielesność brata się z duchowością, jak dialogują ze sobą. Jak piękno ciała wydobywa się z piękna duchowości. Bo duchowość „wychowuje” cielesność do tego, co najcenniejsze w ludzkim życiu: do miłości, która jest dawaniem siebie. 

To, co cielesne, najlepiej wyraża się przez to, co duchowe.