Nota o książce
Jest to znakomita lektura dla tych, którzy wątpią, że świętość można pogodzić z codziennym życiowym trudem… Z kart "Zapisków" wyłania nam się osoba niezwykle wrażliwa, serdeczna i współczująca – w znaczeniu umiejętności współodczuwania świata z innymi. To także natura mistyczna, ale jednocześnie twardo stąpająca po ziemi, zakorzeniona w życiu… Posiada ona również doskonale wyostrzony zmysł obserwacji, a wiec tę cechę, która czyni z niej świetnego "kronikarza codzienności". Dzięki temu "Zapiski" są fascynującym dokumentem minionego czasu i ludzi: przyjaciół, rodziny, znajomych, których portrety autorka kreśli z prawdziwie literackim zacięciem… Jednak z całą pewnością możemy powiedzieć, że głównym tematem "Zapisków" jest miłość. Miłość do narzeczonego, rodziny, do przyrody, miłość bliźniego, ale również miłość nieprzyjaciół i w końcu miłość najważniejsza w jej życiu – Bóg… Na kartach "Zapisków" obserwować możemy nie tylko duchowe dojrzewanie Natalii, ale również odkrywanie przez nią własnej drogi życiowej… Była duchową maksymalistką, przekonaną o tym, że celem, do którego powinien zmierzać każdy chrześcijanin, jest świętość” . Katarzyna Sokołowska, Maksymalistka, „Więź” 2017, nr 3.
bł. Natalia Tułasiewicz (1906-1945) - polonistka, nauczycielka, poetka, była osobą nieprzeciętną, entuzjastką słowa i czynu. Chłonna wiedzy, świata, ludzi, kochająca przyrodę i podróże, zafascynowana kulturą, sztuką, muzyką, przejęta ideą apostolstwa ludzi świeckich w zachwycie nad dziełem stworzenia i w radości życia, niestrudzenie, samodzielnie i odważnie szukała swej własnej drogi ku świętości. W czasie II wojny światowej w 1943 r. wyjechała jako pełnomocnik – emisariusz Rządu Londyńskiego i świecki apostoł do Hanoweru. W wyniku dekonspiracji uwięziona w Hanowerze, potem w Kolonii. W 1944 r. została odesłana z wyrokiem śmierci do obozu w Ravensbrück. Kościół potwierdził wielkość heroicznych cnót i świętość ofiary Natalii Tułasiewicz aktem beatyfikacyjnym 13 czerwca 1999 roku w Warszawie w czasie VI pielgrzymki Jana Pawła II do Ojczyzny.